Гербовники


KORONA POLSKA
przy zlotej wolnosci.

Przez x. Kaspra Niesieckiego S. J.
T. I,
w Drukarni Kollegium Lwowskiego Societaus JESU., 1728 r.

Str. 221.

BUIEWICZ

O tych ani Paprocki, ani Okolski nie pisal.
Buiewicz Stanislaw z Minskim podpisal sie na Elekcya Wladyslawa IV.


Heraldyka
Czyli Opisanie Herbow oraz Famile Rodowitey Szlachty Polskiey.

Przez Wiycieha Wincentego na Wieladkach Wieladka
Wsrszawa, 1794 r.

Str. 756.

Buiewicz Stanislaw z Minskim woiewodztwem podpisal sie na elekcya Wladyslawa IV. Niesiecki. W roku zas 1700 pod Olkinikami wraz z innemi obywatelami W. X. Lietew: pisali sie. Stefan Buiewicz z woiewodztwa Polockiego. Alexander z woiewodztwa Witebskiego.


Herbarz Polski.
Kaspra Niesieckiego S. J.

T. VI,
wyd. J. N. Bobrowicza, Lipsk, 1841 r.

Str. 567-568.

Niezgoda Herb.

Poprocki w Gniazdie Cnoty f. 1116. O herb. f. 343. Buelski fol. 314. Okolski tom. 2. fol. 278. Klejnoty fol. 68. tak go opisuja. Ma byc podkowa barkem do gory postawiona, w srodku jej strzala zelezcem prosto na dol obrocona, przez srodek podkowy od prawego boku, az na lewy, miecz przechodzi, w helmie ogon pawi, czyli trzy piora strusie, w ksieztwie Litewskiem, skrydlo klada, pole tarczy powinno byc blekitne, nazwany ten herb Niezgoda, bo gdy miedzy dwiema bracia herbu Dolega, niezgody sie wszczely, przyslo do tego, ze brat brata zabil, wiec na pamiatke tego excessu, krzyz herbu zdzieto, a miecz przez podkowe polozono. Podobny do tego nerd Barkowskich, ktorym polozyl w tome drugim fol. 286.

Str. 567. Чёрно-белое изобраение герба Незгода (три пера страусиных).

Herbowni.
Klonicki, Letowski, Minkowski, Napolski, Radoszewski.


Herbarz Polski
i imionospis zsluzonych w Polsce ludzi.

Na podstawie Herbarza Niesieckiego i manuskyptow.
T. I,
Lwow, 1855 r.

Str. 69.

Buiewicz Stanislaw, podpisal elekcye Wladyslawa IV.


Herold Polski.
Czasopismo naukowe illustrowane.
redaktor Dr. Franciszek Piekosinski.
Krakow, 1898 r.

Herbarz slachty witebskiej.

Str. 11-12.

BUJEWICZOWIE wywodzac slachetnosc urodzenia swoiego , zaczeli enologia od prodka Jana Amboja Wyzlacinskiego Bujewicza herbu Niezgoda, to est:podkowa na dol wiszaca, przez ktorey srzodek miec przechdzi; we srzodku strzala zelezecem na dol, w polu blekitnym; w helmie trzy poira strusie, wedle kroniki Bielskiego. Ktory ze mial synow czeterech, wyswiadcza dzial pod rokiem 1506. Dalsza zas procedencia probuie dzial pod rokiem 1589, takze obdukcya 1603, process 1614, testament 1620, prawa zastawne pod rok 1620, 1645.Nakoniec prawem wieczysto kupnym maietnosc Radkowszczyzny w dacie 1726 y innemi dokumentami okazali nalezyta do 8-go pokolenia progeneracya, ktora sad ziemski prowincij Witebskiey przeyrzawszy, za rodowita Icj M. pp. Bujewiczow familia y aktualna szlachte rekognoskowal.

Str. 11. Чёрно-белое изобраение герба Незгода (крыло).


Heraldica.
под ред. Н. В. Шапошникова.
Т. 1.


содержит раздел
Гербовник Витебского дворянства.
Под эти заглавием в журнале "Herold Polski" за 1898 г. напечатаны были с гербами краткие очерки о происхождении дворянских родов витебской губернии с рукописи XVIII и с сохранением современной орфографии.
Переведено с польского и обработано И. Антошевским.


Стр. 143.

11. Буевичи. Родоночальник дворян Буевичей Иван Амбой Выжлятинский Буевич, герба Незгода (рис. 11), имел четырёх сыновей, между которыми происходил раздел имущества в 1506 г. В числе различных доказательсв потомки Ивана Амбоя представили акты на заставные права 1620 и 1645 гг. и документы на право вечного владения землями Радковщизны в 1726 г. Кроме того род Буевичей доказал на основании документов своё дворянское состояние до восьмого колена, а так же владение родовым имуществом..

Стр. 178. Рис. 11. Чёрно-белое изобраение герба Незгода (крыло).


Herbarz Polski.
czesc I.
Wiadomosci historyczno-genealogiczne o rodach szlacheckich.
ulozil Adam Boniecki.
T. II,
Warszawa, 1900 r.

Str. 236.

BUJEWICZOWIE h. NIEZGODA w wojewodztwie witebskiem Od dobr dziedzicznyh Wyzlacina zwali sie Wyzlacinkimi. Jan Janowicz Bujewicz, ziemianin wojewodsztwa witebskiego, rozdzielil w 1593 r. majatek swoj pomiedze synow: Aleksandra, Ambrozego, Krzystofa i Jana. Tomasz, syn Aleksandra, spzedal 1627 r. czesc swoja na Wyzlacinie Szapce-Cotolskiemu, a brat ego Stanislaw wyspe na Dzwinie temuz Szapce. Stanislaw, zonaty z Zofia Anrzejiwna Ryzianka. Jerziy, syn Aleksandra, zonaty 1628 r. z Aleksandra Grzegorzowna Uszacka. Michal, syn Jerzego, zonaty 1628 roku z Eudoksya Janowna Charkowna z Mazolewskich.

Dziedziczyli w 1628 roku na Wyzlacine: Jerzy, Iwan, i Jan, synowie Aleksandra, i Kasper, Jan i Tymoteusz, synowie Bogdana. W 1713 r. siostry Bujewiczowny: Teodora za Janem Przewalskim, Anna za Michalem Dederka, Maryna za Andrzejem Pancinskim i Zofia za Marcyanem Szlachcina. (Ist. Jur. Mat. XXI i XXII)

Bujewiczowie nabyli w 1726 roku Radkowszczyzne w wojewodztwe witebskiem. (Herold 1898 r.)

Str. 236. Чёрно-белое изобраение герба Незгода (три пера страусиных).


RODZINA.
Herbarz szlachty polskiej.
opracowany przez Seweryna Hrabieho Uruskiego.
T. II,
Warszawa, 1905 r.

Str. 69.

BUJEWICZOWIE h. NIEZGODA. Na Bialej Rusi; meli przydomek Wyzlacinski.Jan, dziedzic Wyzlacina, w wojewodsztwie witebskiem 1560 r., rozdzielil w 1593 r. majatek swoj pomiedze synow: Aleksandra, Ambrozego, mial syna Jana, po ktorym synowie: Krzystof, Jana, Aleksander i Ambrozy. Z nich Alexander mial synow: Tomasza i Stanislawa, zonatego z Zofia Ryzianka 1640 r. Stanislaw podpisal elekcye z wojew. minskiem 1632 r.Stefan i Aleksander podpisal konfederacye olkienicka 1700 r.


Spis szlachty welegitymowanej w guberniach Grodzienskiej,
Minskiej, Mohylewskiej, Smolenskiej i Witebskiej.

Opracowali Stanislaw Dumin, Slawomir Gorzynski.
Warszawa: ARBOR DiG, 1992 r.

Str. 11

# 14 Bujewicz Wyzlacinski, Ksiega 6 i 4, str. 4, Witebsk. gub.

Data i numer aktu:

1823.09.14 # 6643;
1826.06.28 # 4153;
1848. 02.29 # 6485;
1860.01.19 # 1167.


Herbarz szlachty zmudzkiej.
Gregorz Blaszczyk.
T. 1
Warszawa: DiG, 2015 r.

Str. 296.

BUJEWICZ h. NIEZGODA


Popis 1621 riku:

P. Sebestyjan Bujewicz z uczest[nikami], na pod[jestku], kon 1.


Nie mozna wykluczyc, ze chodzi o Bujewicza (zob.)

Nazwisko rodziny jest zapewne pochodzenia ruskiego (bialoruskiego) (*).
To patronimik od nazwiska Buj(a). Zdaniem Z. Zinkeviciusa, bulo to nazwisko litewskie utworzone od czlonu bu- notowanego w antroponimii litewskiej/

Rodzine notowano w wojwodztwie witebskim od polowy XVI w. Pochodzili oni z Wyzlacina w ziemu witebskiej, na polnocny zachod od Witebska. Uzywali herbu Niezgoda.

Na Zmudzi notowano ich tylko w popisie wojskowym 1621 r. w pow. powondeskim. Kilka osob skladalo sie na jednogo konia, co swiadczy o ich ubostwie.

Zrodla:
Herbasz slachty witebskiej, s. 11-12;

Literatura:
Boniecki, T. 2, s. 236;
(*) - Lietuviu pavardziu zodynas, Vilnius, 1985, T. 1, s. 338: Bujavicius, Bujevicius;
Uruski, T. 2, s. 69;
Zinkevicus Zigmas, Lietuviu asmenvardziai [Nazwy osobowie litewskie], Vilnius, 2008, s. 279: Bujas.